Hokey-pokeys, gletsjer, wormen en bergen!

Hallo allemaal,

Sorry voor het nog een keer versturen van de oude blog, dat ging niet helemaal goed. Bovendien sorry voor het nog steeds niet plaatsen van foto's... Dit keer hebben we de camera niet mee...

Met het weer hebben we tot nu toe ontzettend veel geluk: nog maar 1 dag regen! Dat is een hele prestatie in het natte Nieuw-Zeeland. In ieder geval veeeeeeeeel meer zon dan in het koude Nederland! ;)

Vanaf Nelson zijn we naar Greymouth gerezen. De rit naar Greymouth was erg mooi, langs de ruige westkust van het zuidereiland. Onderweg hier naartoe zijn we gestopt bij een greenstone/jadewinkel. Dit is een bepaald soort (groen, duh)gesteente, wat in die regio veel gewonnen wordt. Mike heeft een stukje gekocht. Het zou verschillende geneeskrachtige eigenschappen hebben, dus wie weet... Ook zijn we naar 'the pancake rocks' geweest. Dit zijn gelaagde stenen, die aan de kust staan. Wanneer hier golven tegenaan slaan kan dit het water heel hoog de lucht in laten slaan. Dit zou best spectaculair moeten zijn. Helaas te weinig wind die dag om echt heftige golven te hebben, maar toch mooi. Greymouth zelf was niet echt boeiend. (Die naam al...) Daar zijn we de volgende dag dus weer vertrokken.

Hierna zijn we verder gereisd naar Frans Joseph, waar we natuurlijk naar de gletsjer zijn gegaan. Maar eerst zijn we naar een gloeiwormengrot gelopen. Op eigen gelegenheid met een zaklamp gingen we op pad. Eenmaal daar aangekomen hebben we onze schoenen maar uitgedaan, want er stond een flinke laag water in de grot. Daar gingen we dan, blootvoets de grot in. Het water in de grot bleek IJSKOUD te zijn. Na ongeveer 30 meter van steen tot steen springen hadden we zere voeten van het ijskoude water. En nog geen worm gezien. Met tegenzin nog verder gelopen en na ongeveer 60 meter in de pikdonkere, koude, natte grot zagen we ze dan: een stuk of 7 gele, lichtgevende puntjes aan het plafond. CHECK. Daarna snel weer terug 'gesprint' en onze voeten laten opwarmen in de zon. Dat hebben we ook weer overleefd.

De dag daarna, oudjaarsdag, zijn we naar de gletsjer gegaan. Eerst een stukje rijden met de bus en ongeveer 2 kilometer lopen en daar was dan de voet van de gletsjer. Het was een supermooie, zonnige dag, dus het kon prima in een trui en driekwartsbroek. Nadat we een stukje omhoog waren gelopen over rotsen, deden we onze crampons aan. Crampons zijn een soort puntige, ijzeren pinnen die je onder je schoenen bindt, zodat je meer grip hebt op het ijs. Toen gingen we echt de gletsjer op. Het ijs was mooi felblauw, maar soms ook grijzig van aarde/stenen die erop ligt. Overal lopen stroompjes water en soms hoor/zie je steen/ijs naar beneden denderen. We zijn een heel stuk omhoog gelopen. Onderweg hakte de gids zo nu en dan ijs weg, om trappetjes te creeren en het pad te onderhouden. We zijn door een ijsgrot geklauterd, die op de terugweg niet meer begaanbaar was - zo'n gletsjer verandert echt heel snel! Ook zijn we door een supersmalle spleet gelopen, waar we bovendien ook flink nat werden. Je kon de ene voet niet voor de andere zetten en moest je tas op een schouder houden om jezelf er door te persen. Wel heel erg vet! We zijn op ongeveer 2/3e van onze weg lekker gaan lunchen. Dat is dan wel mooi: met een prachtig uitzicht op het ijs je broodjes naar binnen werken. Daarna nog een stuk geklommen tot we op het vlakke gedeelte van de gletsjer waren. Dat was ongeveer halverwege van het ijs. Doel behaald! Hierna gingen we weer terug lopen naar beneden. Het was op sommige plaatsen echt glad, en dat heeft Mike ondervonden. Zijn crampons raakten in elkaar verstrikt en hierdoor viel hij voorover. Dit leverde naast schaafwonden op zijn been en handen en diep gat op zijn bovenbeen op. Zijn crampon was hierin terecht gekomen. Deze wond heelde goed, maar is nu helaas een beetje gaan ontsteken. Mike heeft nu dus een licht anti-bioticakuurtje. Marja, het komt wel goed met hem, hoor! ;)

's Avonds zijn we naar de plaatselijke kroeg gegaan om het nieuwe jaar in te luiden! Hopen dat 2012 een beter jaar dan 2011 wordt! We hebben het maar niet te laat gemaakt, want de volgende ochtend gingen we vroeg weer op weg naar de volgende stop, Wanaka...

Wanaka ligt aan een mooi meer en is een rustig, relaxed plaatsje. We zijn hier onder andere Mount Iron op gewandeld. Dit was een flinke klim, maar gaf ons een prachtig uitzicht over de regio. Echt heel mooi en dus een goede plek om te lunchen.

Ook zijn we naar de bioscoop geweest. Dit was een heel grappige bioscoop, waar je onder andere kon zitten in een auto en in vliegtuigstoelen. Wij hadden een van de lounchebanken geconvesceerd. In Wanaka heeft Marina de hokey-pokeys ook ontdekt. Dit zijn stukken knapperige caramel met chocolade eromheen - heeeeeeerlijk!

Hierna zijn we naar Queenstown gegaan, onze huidige verblijfplek. Onderweg zijn we gestopt bij de brug, waar de eerste commerciele bungyjump heeft plaats gevonden. Zelf hebben we de sprong maar niet gewaagd.

Queenstown is een wat drukker stadje, waar veel draait om adrenaline en drinken.

Gisteren zijn we naar Milford Sound gegaan. Dit is een prachtig fjord. Helaas regende het wel, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben de hele tijd op het dek van de cruiseboot gestaan en genoten van het prachtige uitzicht. De watervallen, de bergtoppen, de zeehonden, al het groen... Echt heel mooi. Mike heeft ook nog een dolfijn gezien. Marina niet: die had haar sanitaire stop superslecht getimed... Ook de reis naar Milford met de bus was zeker de moeite waard. We reden door heel veel mooie landschappen en hebben ook een soort alpenpapegaaien gezien. Mike heeft zich voor genomen om hier nog eens terug te keren, maar dan met mooi weer. Ook wil hij graag wat van de meerdaagse wandeltochten hier gaan maken.

Morgen staat er weer een wandeling op het programma en 's avonds misschien stappen. Overmorgen willen we gaan frisbee-en op de frisbeebaan hier en naar het plaatselijke rugbytoernooi gaan. Rugby is heel groot in Nieuw-Zeeland, dus dat mogen we natuurlijk niet missen!

Groetjes van Mike en Marina.