Bye bye Hawaii, Ola Peru!

Ola!

We zijn alweer aangekomen in Peru. Het zesde land van onze trip alweer, waar we nu in gezelschap zijn van Marga. Zij gaat met ons meereizen door Peru.

Bij het eind van de vorige blog stonden we op het punt vulcano national park in te gaan. Een grote teleurstelling was dat er geen actieve lavastroom te zien was. Hier staat het park bekend om, maar de stroom was een maand geleden gestopt. Helaas niet weer op gang gekomen. Het park was wel erg mooi. We hebben twee dagen door het park gelopen en hebben vooral genoten van de mooie vogels en jungle. De stomende krater was niet zo spectaculair als we wel gehoopt hadden. Wel twee leuke dagen gehad, waarbij we onze wandelschoenen flink in hebben kunnen lopen voor de incatrail.

Vanuit Vulcano zijn we doorgegaan naar het plaatsje Captain Cook. We zijn mee gereden met een Nederlands meisje. Zodoende konden we stoppen op een mooi lavastrand onderweg, waar heel veel schildpadden waren. Deze lagen gewoon lekker uit te rusten op het strand of waren in een poeltje wat van het koraal aan het eten. Als je naar de zee keek zag je in de branding ook je af en toe een schild of kopje boven water uitkomen. Op het strand hebben we een flinke tijd rond gehangen, zodat we nog een goed naar ze konden kijken. Het blijven leuke beesten!

Op een dag in het hotel bleek dat er niet meer voldoende kamers waren, om ons nog een nachtje te laten blijven. Het was namelijk een lang weekend i.v.m. Presidents Day in de V.S., waardoor veel mensen eropuit gingen. Toen we een ander hostel probeerde te boeken wat dichter bij de stad lag kregen we hier ook steeds hetzelfde verhaal. Overal vol dus... Uiteindelijk heeft Marina een plek gevonden, waar ze nog wel ruimte voor ons hadden. Het lag alleen wel een stuk zuidelijker dan Captain Cook en die kant op reden er geen bussen. Omdat we van medereizigers gehoord hadden dat liften erg gemakkelijk was, hebben we dit ook maar eens geprobeerd. Het bleek inderdaad erg gemakkelijk. Binnen vijf minuten hadden we een lift die ons tot de voordeur bracht. Dit was voor haar 10km omrijden, maar dit wilde ze graag doen. Wat aardig! We verbleven voor een nachtje in een klein vissersdorpje.

De volgende dag hadden we helaas weer een soortgelijk probleem - dit keer moesten we zonder vervoer naar het vliegveld, om een auto te huren. Eerst moesten we een hoge berg op lopen en dat was niet fijn in de hitte... Gelukkig nam de derde auto die langs kwam ons mee naar de top. Op de top kregen we na een minuutje of tien opnieuw een lift en deze jongens gingen direct naar het vliegveld! Gelukkig dus heelhuids bij het autoverhuurbedrijf aangekomen en daarna niet meer hoeven liften...

Met onze huurauto zijn we de volgende dag naar een zeepaardjesboerderij geweest. Deze boerderij is er om zeepaardjes te fokken die in gevangenschap kunnen leven, zodat mensen deze niet meer uit zee vissen en de populatie wilde zeepaardjes kan groeien. We hebben ook bladerigezeedraakjes gezien, welke zeer moeilijk in gevangenschap te houden zijn. Momenteel waren ze bezig om uit te dokteren hoe ze konden zorgen dat ze zich voortplanten, zodat ze over enige tijd ook deze zeedraakjes in de zee konden uitzetten. Ook hebben we alles gehoord over zeepaardjes en er een heleboel gezien. Erg grappig is dat ze, bij wijze van sociaal gedrag, met hun staarten constant aan elkaar vast haken. Hierdoor ontstaan er soms hele kluwen met meer dan twintig zeepaardjes, wat er erg geinig uit ziet. Aan het einde van de tour hadden we de kans om een zeepaardje aan onze hand/ons koraal te laten hangen. Dit vonden ze prima en was erg leuk om mee te maken.

Ook zijn we deze dag naar Mauna Kea gegaan. Dit is een berg van meer dan 4000 meter hoog, wat eigenlijk een ´dode´ vulkaan is. Halverwege de berg zijn we een tijdje gestopt, om te wennen aan de hoogte en warme kleding aan te doen. Op de top was het namelijk -4 graden! Wij hebben dus ook sneeuw en kou meegemaakt dit jaar. Na een warme chocolademelk hebben we opnieuw gelift, dit keer omdat we geen 4wheeldrive hadden en dus anders niet naar de top komen. (Moeders, dit was echt onze laatste keer liften, hoor, wees gerust) Bovenop de top hebben we gekeken naar de zonsondergang, welke erg mooi was. Hoewel we naderhand bevroren tenen en handen hadden, was dit erg mooi. Er stonden veel gigantische telescopen op de top. Deze berg is namelijk één van de beste plaatsen in de wereld om sterren te kijken. Toen we weer een stukje gedaald waren, hebben we ook een poging tot sterren kijken gedaan. Onder leiding van een gids hebben we jupiter, de melkweg en veel sterrenbeelden gezien. De hele hemel was echt bezaaid met sterren. Omdat je dit in Nederland echt niet kan zien, was dit een indrukwekkende ervaring.

De dag daarna zijn we gaan snorkelen met mantaroggen. Dit zijn hele grote roggen met een spanwijdte van 4 a 5 meter. Deze roggen eten plankton. Wij gingen dus ´s avonds met lampen het water in om de plankton te lokken. Op de bodem was ook een hele groep duikers met lampen en aan de oppervlakte waren een aantal groepen snorkelaars (waaronder wij dus) met ook lampen. Toen er voldoende plankton was kwamen de manta´s vanzelf. Toen we bijna weer uit het water gingen was er vlak bij onze boot nog een manta. Deze kwam echt heel dichtbij zwemmen. Dit was echt heel cool, omdat je pas goed ziet hoe groot hij is als hij op reikafstand voorbij komt zwemmen.

De volgende dag zijn we alweer terug gevlogen naar het eiland waar we ook gestart waren, O´hau. De laatste daagjes van Hawaií hebben we het rustig aan gedaan. Mike is nog wel gaan schieten. Bij de plaatselijke schietclub heb ik onder andere met een M16, shotgun en een magnum revolver geschoten. Omdat dit in Nederland echt niet kan was het wel speciaal

Vervolgens zijn we naar Los Angeles gevlogen. De ochtend van vertrek hoorden we dat de Oscars daar bleken te zijn; wellicht konden we wel even gaan kijken? Toen we in het shuttlebusje naar het hostel zaten, bleek de straat ook afgezet te zijn voor de Oscars. Uiteindelijk hadden we een kamer met een groot raam, welke onze prachtig uitzicht gaf op de rode loper. Wat een geluk! De volgende dag bestond dus uit wachten tot het einde van de middag en daarna uit het raam hangen, om beroemdheden te spotten. De security hield in nauwlettend in de gaten, gezien we de hor eruit gesloopt hadden en we naar hun mening wel erg dichtbij de celebs zaten. We hebben o.a. George Clooney, Jennifer Lopez, Cameron Diaz, Penelopé Cruz, Brad Pitt en Angelina Jolie gespot. Wat een leuke meevaller!

De volgende dag zijn we naar the Universal Studios gegaan. Aldaar kregen we een kijkje op verschillende filmsets. We zagen hoe ze regen, onweer, aardbevingen en overstromingen faken en hoe de verschillende nepsteden eruit zien, waar veel gefilmd wordt. Daarna hebben we ons goed vermaakt in het park, met 3Dfilms en allerlei attracties. Marina heeft hard gegild in de Jurassic Parkattractie en heeft Mike het goed naar zijn zin gehad in de mummyachtbaan. Natuurlijk konden de foto´s met Shrek, Homer en Spongebob ook niet ontbreken.

Die nacht was het alweer tijd om door te vliegen naar Peru. Na een lange en vermoeiende vlucht kwamen we aan op Lima en aldaar hadden we, zoals we al gehoord hadden, snel door dat Engels amper gesproken wordt hier. De komende tijd moeten we dus ons Spaans maar eens gaan oefenen, gezien we nu niet verder komen dan ´adios´, ´ola´ en ´grazias´. To ben continued...

De dag hierna kwam Marga ons al vergezellen in Lima! Haar jetlag leek erg mee te vallen, dus de volgende dag zijn we met frisse moed aan de Citytour door Lima begonnen. Dit bleek een erg toeristische tour, waarbij we achter de gids aan hobbelden en langs ambassades, kerken en graftombes werden geleid. Bij de graftombes hadden ze de graven nogal ´mooi´ gemaakt: alle dijbenen en schedels lagen in figuren uitgestald, terwijl van alle andere botten geen spoor was... We zijn ook langa een heel oude bibliotheek gegaan, wat wel erg mooi was.

Vandaag zijn we ´s ochtends vroeg van Lima naar Paracas vertrokken. We bleken in een superluxe bus te zitten, waarbij je je bagage moest inchecken, er een secutirycheck plaats vond en we onderweg eten kregen. We voelden ons nogal de verwende, rijke toerist, terwijl we door de sloppenwijken van Lima reden. Geen goed gevoel...

Vanaf nu hopen we meer van het echte Peru te gaan zien! Morgen gaan we een kijkje nemen bij Baleastas Eiland, we zijn benieuwd of we pinguins kunnen spotten!

Foto´s volgen weer als het lukt, internet is hier tot nu toe erg langzaam...

Adios amigos!

Mike en Marina