Salut! Gracias! De nada!

Hallo allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden dat we een verslagje geplaatst hebben, dus hier een update over Peru. Foto´s plaatsen gaat (natuurlijk) helaas niet lukken, daar is het internet hier overal te sloom voor.

We zijn vlak na het schrijven van onze laatste blog in Paracas naar de Baleastas Islands geweest. Dit is een natuurreservaat, waar heel veel soorten vogels e.d. leven. We hebben hier zeeleeuwen en pinguins gespot! De pinguins stonden erg hoog op Marga´s lijstje, dus daar was ze erg blij mee. Erg leuk om al deze dieren op zo´n klein oppervlakte te zijn en het geschreeuw van de zeeleeuwen te horen. Het stonk hier wel ontsettend door de enorme hopen vogelpoep.

Daarna zijn we naar Nasca gegaan. Hier hebben we een vlucht gemaakt, in een minivliegtuigje, over de Nascalijnen. Er was enkel ruimte voor ons drietjes, een Canadees en de twee piloten. Marga en Marina vonden het erg spannend. Net na het opstijgen begon marina misselijk te worden en Marga gooide er het een en ander uit tegen het einde van de vlucht. Mike heeft er WEL van genoten en vond het een mooie vlucht.

Hierna zijn we verder gegaan naar Arequipa. Arequipa was een erg mooie stad: veel gebouwen waren gemaakt van witte stenen en overal waren mooie kathedralen en kloosters te vinden. Het lag op 2000 meter hoogte, dus hier zijn we maar met het gebruik van coca gestart. Dit zijn blaadjes die je in een bal in je mond stopt. Gelukkig voor Marga en Marina worden hier ook snoepjes van gemaakt.
Je merkt als je een stukje wandelt of de trap op loopt dat je lichaam het niet leuk vindt, met een bonzend hart en heel veel hijgen tot gevolg. Gelukkig heeft niemand ernstige verschijunselen van hoogteziekte gekregen.

We zijn vanuit Arequipa naar de Colca Canyon gegaan. Deze lag op ongeveer 4000 meter hoogte. Bij de Colca Canyon kun je 2 kilometer naar beneden kijken. Met de besneeuwde bergen en Incaterrassen om je heen, geeft dit een heel mooi plaatje. Ook hebben we hier concors gezien: wat een gigantische vogels zijn dat! Dit was erg indrukwekkend.

Ook hebben we de dag hiervoor (niet geheel vrijwillig...) mee gedaan met traditionele dansen. Tijdens het avondeten waren we de sjaak... Dit hield in; dood liggen op de grond, geslagen worden met een touw, door de kamer gedragen worden en rondjes draaien, tot je niet meer kunt. We hebben wel erg hard gelachen!

Vanuit Arequipa zijn we naar Puno gereisd. Puno lgt aan het gigantische Titicacameer, op 4000 meter hoogte. In dit meer liggen een aantal eilanden. We hebben hiervan Uros, Amantani en Taquile bezocht.
Uros is gemaakt van riet in drijft zodoende op het meer. Dit geeft een gek gevoel als je er overheen loopt. Jammer dat de bewoners zo gericht zijn op het toerisme.
Op Amantani kregen we de kans om bij een familie te verblijven voor een nachtje. We werden ontvangen door Victor en Angelique. Samen met de stokoude moeder van Angelique woonden ze in een huisje, zonder verwarming en stomend water. Ze aten hun maaltijden voor het fornuis/kacheltje, terwijl ze op een dierenhuid op de grond zaten. Het was wel even een realitycheck om te zien hoe zij leefden.Victor en Angelique behandelden ons echter als vorsten, omdat ze zo blij waren dat ze ons op bezoek hadden. Dit was wel gek. Zo mochten wij in een andere, ´luxere´ ruimte eten. Het was erg jammer dat we niet goed met elkaar konden communiceren vanwege de taalbarriere, maar het was een erg mooie en leerzame ervaring voor ons.

Inmiddels zijn we aangekomen bij nze laaste stop in Peru, Cusco. Na een aantal dagen in deze leuke stad te zijn geweest zijn we begonnen aan de Incatrail met als eindbestemming Machu Pichu.De eerste dag met een tas die zwaarder is dan je eigenlijk zou willen vertrokken. Een rustige dag door een glooiend landschap gelopen.

´s Nachts niet heel goed geslapen op ons ´matje´ maar om 06.00 toch begonnen aan de tweede dag. Dit was 5 uur constant omhoog en 2 uur naar beneden. Omhoog was erg zwaar door de hoogte, lengte en omdat we in totaal 1200 meter klommen. Pffff... Uiteindelijk in ons eigen tempo toch met z´n drieen boven gekomen.
De tweede nacht was koud en de wc´s waren niet meer dan een gat.

De derde dag begon met een klim en had daarna een afdaling naar een Incadorp. Dit was mooi om te zien, maar helaas was er geen uitzicht door de dichte mist. Na de lunch begon het te regenen, wat het een lange middag maakte naar het laatste kamp. Er waren veel steile trappen met nog steilere afgronden, wat niet iedereen even leuk vond...

De vierde dag om 03.30 opgestaan om daarna een uur voor de poort van het laatste stuk trail te wachten. Toen die open ging met de rest van de mensen richting Machu Pichu gerend! Daar eindelijk aangekomen nog een rondleiding van onze gids gehad. Helaas was Marina zo moe dat ze er niet meer echt van heeft kunnen genieten.

We zijn allemaal erg trots dat we het gehaald hebben!

Vanavond reizen we weer naar Lima, om dan door te vliegen naar Costa Rica. Hier hebben we nog niet echt een plan voor, maar dit gaat vast snel vorm krijgen.

Tot over een paar weekjes! Zorgen jullie dat er wat zon voor ons over is bij aankomst?...

Groetjes,

Mike en Marina